Kambodża - Siem Reap i jezioro Tonle Sap

Będąc w Siem Reap warto udać się do położonego około 11 kilometrów jeziora Tonle Sap (miejscowość Chong Kneas), aby zobaczyć pływające wioski rybackie. Dojazd do niego jest bardzo prosty - wystarczy pojechać np.tak jak my rowerem na południe ulicą Ph Sivatha cały czas prosto, aż skończy się asfalt, aż skończy się ubita glina a zacznie woda :) Wprawdzie początkowo myśleliśmy o wzięciu tuk tuka, ale po namowie pary turystów zdecydowaliśmy się na rower. Dzięki temu pedałując w ten upalny dzień mijaliśmy miejscowe wioski, pola ryżowe, plantację kwiatów lotosu, który wierzący składają Buddzie w darze.

Ryby suszące się na poboczu drogi.

Z notatek Beaty Pawlikowskiej z jej podróży po Kambodży wiedzieliśmy, że nasiona lotosu są jadalne i mają smak migdałów. Jadalne może są, ale koło migdałów nie leżały, bardziej koło świeżego zielonego groszku - choć i tutaj nie byliśmy zgodni, jaki polski smak nam przypominają.

Uprawa kwiatów lotosu.

Kamyk z owocami lotosu. Trzy z nich wieziemy do Polski :)

Dowiedzieliśmy się także, do czego służą dziwne konstrukcje składające się z folii i jarzeniówki, których cała masa rozświetlała nocny krajobraz po przekroczeniu granicy z Kambodżą.

Otóż jest pułapka na owady, które lecą do światła, siadają na folii oblepionej olejem a następnie, nie mogąc odlecieć, wpadają do położonej poniżej miski z wodą i olejem. Niestety nie udało się nam jednak dowiedzieć, co dalej dzieje się z owadami :)

Dalej to nawet Kamyk nie da rady :)

Po dotarciu do miasteczka wynajęliśmy łódź z przewodnikiem (15$ / osobę) i ruszyliśmy w godzinną wyprawę, aby zobaczyć słynne pływające miasteczko. Pewnie moglibyśmy dowiedzieć się o życiu tych ludzi od naszego przewodnika, jednakże jego angielski akcent i wymowa pozostawiały tak wiele do życzenia, że konwersacja szybko się zamieniła w jego monolog, a nasze potakiwanie głową :( Nauka na przyszłość - zanim zapłacisz, pogadaj najpierw z przewodnikiem, z którym masz jechać.

Samo miasteczko zbudowane jest z domów unoszących się na wodzie dzięki "fundamentom" z pustych beczek lub łodzi. Do wielkości budynku dobierane są beczki o odpowiedniej wielkości i wyporności. Same domy raczej do wystawnych nie należą - wg naszego przewodnika mieszkają tutaj najbiedniejsi ludzie w całym regionie. Ciekawostką może być fakt, że również buddyjska świątynia i szkoła prowadzona przez chrześcijańskich misjonarzy unoszą się na beczkach.

"Za cholerę nic nie rozumiem" - myślał pewnie Skarbuch :)

Późniejszym popołudniem ruszyliśmy autobusem w kierunku Phnom Penh (11$ z pickupem spod hotelu - pickup okazał się dobrym pomysłem, bo dojazd do stacji zabrał nam ładnych kilkanaście minut). Wg sprzedawcy w tej cenie jest pełen luksus, klima, wygodne siedzenia, itp. Cóż... reklamacji nie było już później komu złożyć :) Droga do Phnom Penh minęła nam w dusznym autobusie, z zepsutą klimą, na luksusowych skórzanych siedzeniach, które tylko pogłębiały uczucie lepkości i duchoty... Na szczęście przeżycia kolejnego dnia w pełni nam ten trud rekompensowały :)

Dostawa lodu do restauracji :)